Norðoyastevnan 2015: Signhild V. Johannesen - setti stevnuna

Norðoyastevnan 2015:

Góðu norðyastevnugestir - góðu norðoyingar

Ein gomul søga úr Kina sigur frá nøkrum eldri kinverjum, sum skuldu ferðast við flúgvara runt um allan knøttin. Men tá hesir gomlu vóru komnir hálva leið, komu teir ásamt um at steðga á. Teir hildu, at teir vóru noyddir at bíða eftir sálini.

Ferðin gekk so mikið skjótt, at hesir gomlu menninir kendu á sær, at sálin ikki megnaði at fylgja við.

Í dag kunnu vit kanska smílast at hesi søguni - men hvussu er vorðið hjá okkum í dag, nú alt gongur við rúkandi ferð, og ferðin bara økist?

Tað góða vegakervið, sum hevur so nógvar fyrimunir við sær, og sum vit dagliga gleðast um, hevur tó eisini ein vansa. Tí tað ger, at vit ikki steðga á. Skunda vit okkum, náa vit kanska fleiri tiltøk ymsa staðni í landinum sama dag. Av tí sama halda vit, at vit allatíðina skulu vera á veg onkunstaðni - helst við fullari ferð.

Og ein dag sum í dag hugsi eg um, hvørjum tað er, vit renna soleiðis eftir. Flyta vit søguna um gomlu kinverjarnar inn í føroyska samfelagið í 2015 - hvussu man sálin so hava tað, um vit hugsa um manglandi friðin og um tørvin at steðga á og hvíla kropp og sinn?

Í dag er norðoyastevna - tann fyrsta av øllum summarstevnunum. Vertsbýir og –bygdir fara ígjøgnum summarið at spenna seg út fyri at hava nógv gott á skrá. Men geva vit okkum eisini tíð at støkka inn á gólvið og heilsa hvørjum øðrum við einum drekkamunni og einum góðum práti?

Eg ivist onkuntíð í, um tað man vera ein farin tíð - tá vit góvu okkum tíð til hvønn annan og bara at vera. Hvat vit skuldu verða, var ikki so týdningarmikið, men tað bara at vera; tú og eg, tit og vit - tað varð virðsimett.

Kanska eiga vit ikki altíð at tráa eftir tí fullkomna og eftir teimum góðu, sjónligu úrslitinum. Tað er jú í grundini gott ikki at vera komin á mál, tí málið er endin.

Náa vit fullkomna málinum, tá gevast vit at liva. Í okkara rokmikla gerandisdegi, her góð úrslit og tað at náa sínum máli verður virðismett, mugu vit eisini minnast til, at vegurin til málið í grundini hevur nógv størri gleði við sær enn málið sjálvt.

Og tá alt kemur til alt, er vegurin til málið eisini sjálvt lívið.

Góðu áhoyrarar

Nú á norðyastevnu hátíðarhalda vit, at summarið er komið, og at tað er ljós og lív, hvar vit enn hyggja.

Eitt av okkara mongu skaldum, Bernhard Brim, sum í ár hevði fylt 100 ár, og hvørs føðingardag býráðið ætlar at hátíðarhalda í heyst, syngur ein so vakran hásong til Klaksvík.

Í sanginum “Tað er vakurt í Klaksvík” steðgar skaldið á og gevur sær far um smálutirnar, sum gera føroyska summarið so deiligt og Klaksvík so vakra.

Bernhard Brim gevur sær stundir at ansa eftir og fegnast um alt tað, vit hava at gleðast um. Men skulu vit gera tað sama, krevur tað, at vit eisini seta ferðina niður og fáa sálina við.

Skaldið tekur millum annað soleiðis til:

Tað er vakurt í Klaksvík á sumri, tá ið sólin hon kyssir hvørt stráð, og ei skýkloddi hómast á himli, og ei fleyr sæst á speglblonku vág. Tá hvør smáblóma tárar av gleði, og hvør títlingur syngur við gleim, og av hjarta lovprísar tí degi, tá hann valdi sær Klaksvík til heim. Ja, eg elski teg Klaksvík á kvøldi, tá ið roðin um Nestindar fer, og hvørt fjall eins og reyðargull skínur, ert tú paradís mitt her í verð.

Við ársins fyrstu summarstevnu heilsa vit, eins og skaldið, summarinum vælkomnum. Eftir ein myrkan, illfýsnan vetur er gott at hoyra fuglasong og áartutl, síggja bláan himmal og lukta fríska gróðurin. Men skulu vit kunna gleðast um summarið, krevur tað, at vit taka okkum stundir at varnast tí og sansa tí.

Tí tað er veruliga hugaligt, nú fyrsta summarstevnan verður sett, og unglingar leita sær higar til leik. Nú byrjar tjóðarítrótt okkara – kappróðurin, og í Klaksvík hava vit góð úrslit og góða siðvenju á hesum øki. Enn meira spennandi verður at fylgja við, nú vit hava fingið nýggjan Klaksvíking at rógva í.

Men norðoyastevnan hevur so mikið annað at bjóða – útileik í Kirkjubrekkuni, listaframsýning í Spaniastovu, í Gamla Seglhúsinum, í Býráðshøllini – og Norðoya Listafelag hevur serframsýning, nú tey hátíðarhalda sín 30 ára føðingardag og hava sett upp norðoyðastevnuframsýning nr. 30

Sjálvandi eru eisini tivoli, hoppiborgir og alt, sum hartil hoyrir. Skemt, konsertir, dansur og fótbóltur. Matstovurnar fáa seg eisini royndar, og heima er gestablídni í hásæti.

Kirkjan og samkomurnar hava sítt sjálvsagda pláss í skránni, tí tað hevur altíð verið lutur okkara, at andaligi og verðsligi parturin av tilveruni fylgjast at.

Tað er við hesi skrá okkara ynski, at ungur sum gamal, lágur sum høgur, verðsligur sum andaligur, skal kenna seg heima í norðoyastevnuni.

Vit ynskja, at vit øll fara at hittast, heilsast og smílast til hvønn annan við virðing fyri tí menniskja, vit nú einaferð eru, fylt við tí, sum lívið hevur lært og givið okkum. At vit geva okkum stundir at varnast hvønn annan og fella í prát - og at vit hava sálina við.

Menniskjan er ikki skapt til einsemi. Tí lívgast vit saman við øðrum. Tí kenna vit hitan av samanhaldi, tá vit hava høvi at deila upplivingar, gleðir og sorgir við onnur.

Enn einaferð vælkomnir til Klaksvíkar allir gestir. Eg vóni, at tit á hesi norðoyastevnuni geva tykkum stundir at njóta gestablídni, sum enn er stórt í 2015 - og at vit norðoyingar gera tað sama, tá summarstevnurnar verða hildnar aðrastaðni í landinum.

Lat summarið í 2015 vera merkt av, at vit við jøvnum millumbilum stíga út úr ferðmikla gerandisdegnum, varnast hvønn annan og fáa sálina við.

At enda vil eg takka fyriskiparunum við NFÍ á odda og tykkum øllum, sum lýddu

á.

Við hesum orðum er norðoyastevnan 2015 sett.

Góða norðoyastevnu – gott summar.

Signhild V. Johannesen